Actuele onderwerpen zijn vaak nieuw en de kennis is onderhevig aan verdere ontwikkeling of verdieping. Deze tip is opgesteld op basis van de relevante kennis per februari 2022.

Wat is een ‘paper mill’?

Paper mills zijn op winst gerichte, onofficiële en mogelijk illegale organisaties die “producten” maken en verkopen, variërend van onderzoeksdata tot ‘ghost written’ frauduleuze manuscripten, en het aanbieden van diensten rond de indiening van tijdschriftartikelen voor beoordeling. Zij kunnen ook het auteurschap aan onderzoekers verkopen zodra het artikel voor publicatie is aanvaard. 

Welke integriteitsproblemen doen zich voor bij ‘paper mills’? 

In wezen zijn er verschillende problemen die verband houden met ‘paper mills’. Een ervan is dat "producten" worden geleverd aan mensen die het werk niet hebben gedaan. Je koopt een artikel alsof het je eigen artikel is, maar je hebt het niet zelf geschreven; je krijgt een plaats op de auteurslijst waarvoor je geen bijdrage hebt geleverd. 

Hoewel het werk zelf niet altijd frauduleus is (maar het wel kan zijn), is de persoonlijke toeschrijving aan een individu (de koper) zeer zeker frauduleus.

Sommige ‘paper mills’ hebben echte laboratoria die experimenten uitvoeren en echte gegevens en beelden produceren. De gegevens kunnen dan wel echt zijn, ze worden toch onrechtmatig gebruikt, bijvoorbeeld door de beelden te gebruiken in verschillende niet gerelateerde studies.

Maar in veel gevallen lijken delen van het werk, gebruikte afbeeldingen, enz. dan wel echt, ze zijn frauduleus gecreëerd of gemanipuleerd.

Er kan ook sprake zijn van plagiaat, dat vaak niet wordt ontdekt omdat de regels afkomstig zijn uit een vertaalde versie van een ander artikel. 

Hoe herken je een paper die afkomstig is van ‘paper mills’ - rode vlagjes? 

Er zijn enkele kenmerken die lijken terug te komen als het gaat om ‘paper mills’. Uiteraard is de aanwezigheid van (een van) deze kenmerken geen zekerheid voor de frauduleuze herkomst ervan, maar voorzichtigheid en extra onderzoek zijn dan wel geboden. 

Problemen met data en -visualisatie: 

• Vaak worden onderliggende data na vraag wel opgestuurd, maar bestaan deze uit brede datasets, die bijna altijd slecht zijn beheerd, gelabeld of onvolledig zijn, en komen de data niet volledig overeen met de soorten experimenten die in de methoden worden beschreven. 
• De data vereisen gespecialiseerde kennis of vaardigheden, hetzij om de datasets te openen (gespecialiseerde software), hetzij om ze te lezen (gespecialiseerde kennis of deskundigheid om er wijs uit te worden).
• Gaan vaak over kleine niet-coderende RNA's (micro RNA's of circulaire RNA's).
• Hebben gewoonlijk een bijzondere reeks foto's en soort experimenten, zoals western blots, flowcytometrie en microscopie. 

Problemen met auteurschap: 

• Vaak hebben de auteurs privé of niet-institutionele e-mailadressen, of e-mailadressen die niet gekoppeld lijken te zijn aan een van de namen van de auteurs - wat het moeilijk maakt om contact op te nemen en de werkelijke situatie te controleren, omdat je nooit weet wie er aan het andere eind van de mail zit. Het zou een vertegenwoordiger kunnen zijn van de ‘paper mill’ die alle en verschillende adressen gebruikt. 
• Vaak wordt niet verwezen naar financiers. 
• Extreem hoog aantal wijzigingen in auteurschap, vaak in verschillende ronden van peer review, zelfs nadat het artikel voor publicatie is aanvaard. 

Problemen met de inhoud:

• Onjuiste beschrijving van nucleotide-sequenties en gebruik van verkeerde reagentia 
• Beschrijving van zeer generieke studiehypothesen en experimentele benaderingen
• Tekst volgt een vast sjabloon met ongebruikelijke gelijkenissen
• Vaak op het gebied van kanker

Afzonderlijk zijn deze factoren misschien niet problematisch, maar tezamen kunnen zij deel uitmaken van een patroon dat wijst op tussenkomst van ‘paper mills’. Dit is ook de reden waarom paper mills moeilijk op te sporen zijn; het patroon wordt pas zichtbaar als er een bulk aan gepubliceerde artikelen is die kan worden vergeleken, vaak tussen verschillende uitgevers. 

Hoe ga je als peer reviewer of redacteur om met paper mills? 

Het spreekt voor zich dat iedereen die betrokken is bij het publicatieproces van wetenschappelijke artikelen zijn taak naar eer en geweten uitvoert. Hij/zij legt niet alleen de nodige tijd en zorgvuldigheid aan de dag om de inhoud en data van een manuscript wetenschappelijk te benaderen, maar speelt ook een rol bij het terugdringen van schadelijke praktijken, in welke vorm dan ook.

Dit betekent dat zowel redacteuren als peer reviewers een verantwoordelijkheid hebben ‘paper mills’ te proberen voorkomen en hen aan de kaak te stellen. 

Redacteuren en peer reviewers hebben de verantwoordelijkheid zich te informeren over het verschijnsel ‘paper mills’ en deze kennis up-to-date te houden of te verdiepen. Dit gebeurt idealiter op een meer structurele manier, bv. door ‘paper mills’ expliciet te vermelden in het beleid van een tijdschrift of in de richtlijnen voor peer review. Kleinere tijdschriften kunnen gebruik maken van de expertise en voorzieningen die door de grotere spelers zijn ontwikkeld.

Het is waardevol om bij te dragen aan de kennisontwikkeling over dit fenomeen en de aanpak ervan, bv. door het onderwerp op de agenda van bijeenkomsten te plaatsen, vragen te stellen aan het bestuur van een tijdschrift of uitgeverij, ervaringen te delen op (disciplinaire) conferenties, etc. Op deze manier ontstaat een ‘community of practice’ die het mogelijk maakt om sneller van elkaar te leren, ook op informele basis. Niet onbelangrijk aangezien ‘paper mills’ moeilijk te detecteren zijn als je enkel een individueel manuscript ziet. Door ervaringen te delen, kunnen patronen sneller worden gedetecteerd, wat de brede werking van deze bedrijven kan belemmeren.

We hebben al gewezen op enkele rode vlaggen (zie hierboven) die kunnen duiden op een oorsprong afkomstig van ‘paper mills’. Redacteuren en peer reviewers hebben de verantwoordelijkheid om alert te zijn op deze signalen en proactief op te treden om dubieuze zaken verder te onderzoeken of hulp in te roepen waar men zelf onvoldoende bekwaam is. Ook hier kan een meer structurele aanpak helpen om aandacht te besteden aan het onderwerp bv. expliciete vermelding van mogelijke rode vlaggen in het sjabloon voor beoordeling in peer review.

Om redacteuren en peer reviewers een goed begrip te geven van de systematische manipulatie van het publicatieproces en hen te helpen hiermee in de praktijk om te gaan, heeft COPE, Committee on Publication Ethics een leidraad opgesteld, inclusief stapsgewijze stroomschema's om gevallen te onderzoeken: https://publicationethics.org/files/publication-process-manipulation-cope-flowchart.pdf. We raden dit document ten zeerste aan.

Ingediende manuscripten worden verwerkt volgens het 'due diligence-principe', dat de nodige zorgvuldigheid voorop stelt. Maar zelfs met al deze voorzorgsmaatregelen blijft de mogelijkheid bestaan dat redacteuren en peer reviewers het frauduleuze karakter van een bijdrage niet of te laat opmerken. Het is daarom belangrijk alert te blijven, ook nadat een manuscript voor publicatie is geaccepteerd, in het herkennen van patronen maar ook in het nemen van verantwoordelijkheid bij vragen of late tekenen van fraude of bedrog. Het herstellen van het wetenschappelijk document moet altijd de hoogste prioriteit hebben.